Wywiad z Ichirei

 Crimson Assiduity to wspaniały blog prowadzony przez równie wspaniałą autorkę-Ichirei. Zapraszam na wywiad :)

Anika: Jak tam? Denerwujesz się?

Ichirei: Trochę, bo boję się niezręcznych albo trudnych pytań. I tego, że napiszę coś głupiego i potem będzie to za mną chodziło.

Anika: Nie martw się-ja nie jestem jak Hoshi.  Nie będę zadawała kompromitujących pytań, chociaż kto wie?  Na Twoim blogu są 2 opowiadania zakończone i jedno obecnie prowadzisz. Pytanie jakie chyba  nasuwa się każdemu kto wchodzi na Crimson Assiduity-dlaczego nie założyłaś osobnych blogów dla każdej historii?

Ichirei: Słyszałam to pytanie już wiele razy. Jednak odpowiedź na nie jest bardzo krótka: jestem leniem. Założyłam jeden osobny blog - Uchiha Eyes. Stworzenie go zajęło mi dużo czasu i postanowiłam, że nie będę bawiła się w osobne blogi, tylko stworzę zbiór. Odkąd zaczęłam studia mam o wiele mniej czasu na samo pisanie, co widać po rozdziałach, które wstawiam coraz rzadziej. Dlatego wybrałam, może nie lepsze, ale łatwiejsze wyjście.

Anika: Kolejny leń, o kurka. Co to się dzieje z tym światem?  Studia, studia... Aż mnie korci, żeby zapytać. Jaki kierunek? Kim będziesz w przyszłości?

Ichirei: Może to dziwne, że lubię pisać, a nie studiuję nic humanistycznego, ale jestem studentką zootechniki. Pewnie dla wielu nieznany lub zwyczajny kierunek, ale wielbię zwierzęta i chciałabym w przyszłości z nimi pracować. Planuję jako specjalizację wybrać hodowlę oraz kynologię. Prócz tego mam w planach wybrać się na japonistykę, ale na razie są to dla mnie odległe plany, głównie ze względu braku tego kierunku w mojej okolicy.

Anika: Wcale to nie jest dziwne  Zwierzątka , hm.... myślę, że będziesz mieć ciekawą przyszłość. c;  Zacznijmy od początku. Zadebiutowałaś na CA historią Chansu Kakashi, która miała 2 serie. Skąd pomysł na założenie bloga i taką  właśnie historię?

Ichirei: Chansu Kakashi jest, moim zdaniem, porażką.  Pisałam opowiadania o Naruto gdy miałam 11 lat, ale w gimnazjum przestałam. W sumie nie jestem do końca pewna co mnie natchnęło do pisania. Czytałam kilka rozdziałów innych autorek, oglądałam parę odcinków Naruto i jakoś samo tak wyszło. Na laptopie miałam milion rozpoczętych opowiadań, których nie kończyłam. Gdy zaczęłam dodawać rozdziały na Chansu Kakashi i zyskałam pierwszych czytelników, zaczęłam myśleć, że może ma to jakiś sens. Postanowiłam dodać postać OC, aby na początku mieć więcej swobody. Na tym opowiadaniu uczyłam się pisać, dlatego jestem też świadoma licznych błędów, jakie zawiera.

Anika: Cóż, po części przyznam Ci rację, ale tak źle nie było, nie przesadzajmy. Może tylko zakończenie. Dlaczego słowa Nanami Tarano nie były skierowane do Kakashi'ego tylko gdzieś ''w powietrze''?

Ichirei: Pewnie już zauważyłaś, że nie lubię jednoznacznych zakończeń. Słowa zostały skierowane w powietrze, dlatego, żeby czytelnik sam ocenił do kogo je skierowała. Całe opowiadanie jest rywalizacją pomiędzy Itachim a Kakashim. Wtedy uważałam, że to dobry pomysł, żeby dać wybór czytelnikowi. Teraz jak to wspominam, myślę, że mogłabym to zakończyć o wiele lepiej. Pewnie za jakiś czas będę miała takie samo zdanie o zakończeniu "Nie Zasypiaj".

Anika: Choć kocham Itachiego to mimo wszystko jako czytelnik wybrałam sobie, że skierowała te słowa do Kakashiego.  Właśnie ''Nie Zasypiaj''. Dlaczego wybrałaś taki?

Ichirei: Do "Nie Zasypiaj" miałam większy sentyment. Nadal go mam. Znajdowało się w nim wiele sytuacji, które wydarzyły się w moim życiu. Rozpoczęłam pisanie go w niełatwym dla mnie momencie, miałam sporo osobistych problemów. Tytuł wziął się z tego, że od samego początku wiedziałam jak to się skończy. "Nie Zasypiaj" jest dla mnie równoznaczne z "Nie Umieraj". Pisząc każdy rozdział, miałam świadomość, że któryś z bohaterów odejdzie, pozostawiając drugiego. Przez to bardzo trudno było mi opisywać szczęśliwe momenty, co także czytelnicy w pewnym momencie zauważyli.

Anika: Trochę nie wiem co powiedzieć, zamurowało mnie. W jak dużym stopniu Michiko odzwierciedlała Twój charakter?

Ichirei: Może nie tyle mój charakter, o ile osobę, którą chciałabym być. Michiko była o wiele silniejsza ode mnie, lepiej znosiła wszystkie sytuacje. Wydaje mi się, że pomimo podobieństwa, różnimy się od siebie o sto osiemdziesiąt stopni.

Anika: Na pewno nie aż tak bardzo. Dlaczego?! Powiedz mi dlaczego?! Czemu już nigdy się nie dowiemy czy Deidara zabił Itachiego?

Deidara: Nie miałabym serca pisać tego wprost. Przyznam, że z początku chciałam, żeby była to przeźroczysta i oczywista scena. Jednak za bardzo przywiązałam się do bohaterów. Wpadłam na to zakończenie, czytając "Małego Księcia". Tam również nie było oczywistego końca.

Anika: Ach, ,,Mały Książę''. Nie rozumiem tej książki. Gomennasai. Obecnie piszesz opowiadanie, w którym główną bohaterką jest Ino Yamanaka. Będzie to jakoś dramat czy może romans? Sam tytuł można zrozumieć na wiele sposobów.

Ichirei: Początkowo pisałam to opowiadanie w trochę inny sposób. Nie dodawałam do niego postaci z "Naruto". Zauważyłam jednak, że wiele postaci z tego anime posiada podobne charaktery do moich bohaterów. Przyznam, że będzie to mieszanka wszystkiego, choć może w mniejszej części romansu, niż reszta moich opowiadań. Zawsze lubiłam Ino, pomimo tego, że jest niedoceniana i zazwyczaj kreowana na "typowego pustaka". U mnie wystąpi jako bohaterka dramatu, kryminału i odrobiny romansu. Mam nadzieję, że to opowiadanie będzie lepsze niż poprzednie.

Anika: Na razie zapowiada się dobrze, ale mimo wszystko wciąż jest dość tajemniczo.  Zdradzisz może jacy bohaterowie jeszcze się pojawią albo troszkę z fabuły?

Ichirei: Fabuły nie zdradzę, bo wtedy pewnie wszyscy od razu by się wszystkiego domyślili. Jeśli chodzi o bohaterów, pewnie każdy, kto przeczytał pierwszy rozdział, wie już  o kim będzie mowa: Ino, Itachi, Kiba i oczywiście Sakura. W kolejnym rozdziale pojawia się też Kakashi, co pewnie spodoba się Mayako. Na resztę bohaterów będzie trzeba poczekać kilka rozdziałów. Będzie sporo Tsunade oraz, o czym wcześniej nie wspominałam - Kurenai.

Anika: Widzę, że zapowiada się ciekawie. Myślę, że temat bloga już odstawimy na bok, teraz troszkę o Tobie. Jakiś czas temu wypatrzyłam Cię na fp. ''W drugim życiu urodzę się w Japonii". Co tam robisz?

Ichirei: Jestem jedną z administratorek, chociaż ostatnio pojawiam się tam sporadycznie. Dołączyłam do załogi z nudów. Lubię Japonię i różne głupoty, które ten kraj wymyśla. Głównie tym się tam zajmuje - wyszukiwaniem dziwacznych lub śmiesznych zdjęć oraz filmów. Zostałam na dłużej, ponieważ fanpage ten odwiedza bardzo dużo ciekawych osób, dzielących moje zainteresowania.

Anika: Gdybyś tylko miała więcej czasu to chętnie zwerbowałabym Cie na mój fp. ^^  To raczej nie będzie kompromitujące pytanie. Jakiego koloru skarpetki lubisz nosić?

Ichirei: Matko, skąd takie pytanie?  Zawsze noszę czarne lub białe, ale przyznam, że moje ulubione to pomarańczowe skarpetki z głową pandy z Tally Weijl.

Anika: Tak jakoś mi przyszło do głowy. :D Ja tez chcę z pandą, ale na moim zadupiu mogę pomarzyć. Rysujesz, śpiewasz, tańczysz, fotografujesz? Masz jakieś inne zainteresowania poza pisaniem?

Ichirei: Lubię rysować, chociaż nie jestem jakoś specjalnie utalentowana pod tym względem. W wolnych chwilach zazwyczaj spędzam czas ze znajomymi, moim psami lub biegam. Czytam nałogowo książki. I lubię się bić, co patrząc na moje 156 cm pewnie wydaje się dziwne.

Anika: Tak, to wydaje się dziwne. A skoro już o tym wspomniałaś, to opowiedz jaką sytuację, w którejś komuś pokazałaś na co Cię stać.

Ichirei: Zwykle pokazuję na co mnie stać workowi.  Jednak nasuwa mi się tutaj zabawna sytuacja, kiedy przez przypadek przywaliłam mojemu kuzynowi. Szłam zimą przez miasto, było już ciemno. Kuzyn mnie rozpoznał i chciał zaczepić w bardzo głupi sposób: podszedł od tyłu i pociągnął mnie za torebkę. Ze strachu odwróciłam się i zanim zaczęłam uciekać, przyłożyłam z całej siły z pięści w nos. Na szczęście nie był złamany i wyrzuty sumienia szybko zastąpiła złość na tego kretyna. XD

Anika: Haha, nie zazdroszczę kuzyna. xD Ale sytuacja mimo wszystko zabawna.  Nie będę Cię już dłużej męczyć, dziękuję za wywiad i mam nadzieje, że się podobało.

Ichirei: Tak, niepotrzebnie się bałam, jesteś okropnie sympatyczna.  Również dziękuję i pozdrawiam.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ 

Nie było mnie tu od lutego, wow *o* W każdym razie, wróciłam do żywych. ^^
Postanowiłam troszkę zmienić formę moich wywiadów i zrezygnować z ''opisów''
Niedługo dodam kolejny wywiad z kimś spoza blogosfery, ale więcej nie zdradzę :D
Buziaki :3